De Boom die Bleef Bestaan.

 

Lang geleden, in een voortuin waar de zon ’s ochtends het gras streelde en de vogels hun dag begonnen met gezang, plantten vader en moeder een jonge cederboom. Hij was klein, bescheiden, maar groeide met een stille vastberadenheid. Jaren gingen voorbij, seizoenen wisselden van kleur, en de ceder reikte steeds hoger — alsof hij de wolken wilde aanraken.

 

Maar zoals dat gaat met dingen die te groot worden voor hun plek, werd de boom op een dag een gevaar voor de straat. Zijn wortels duwden het trottoir omhoog, zijn takken fluisterden te dicht bij de elektriciteitsdraden. En dus werd hij gekapt — niet uit onverschilligheid, maar uit zorg.

Toch eindigde zijn verhaal daar niet.

 

De stam werd verzaagd tot planken, warm van kleur en rijk aan geur. Ik kreeg ze niet zomaar cadeau. Er werden twee voorwaarden gesteld: ten eerste als ik ze wilde, moest ik ze omtoveren. Niet met machines, maar met verbeelding. Ik moest ze beschilderen met bomen, kleuren, en dromen. Ik moest ze laten spreken in de taal van het sprookje. De tweede voorwaarde was dat ik het verzagen wel zelf moest betalen, Maar soit zo gezegd , zo gedaan.

 

En zo begon een nieuwe cyclus.

Elke plank werd een canvas. Ik gaf ze wortels van verf, takken van fantasie, bladeren van licht in gegutste vormen en lijnen.

Misschien schilderde ik een bos dat nooit bestond, of een boom die zong in de wind, in ieder geval de ceder krijgt een nieuw leven — niet als schaduw in een tuin, maar als verhaal aan de muur.

 

Een Reeks van Herinnering

 

Deze reeks is geen gewone collectie kunstwerken. Het is een ode aan groei, aan afscheid, aan transformatie aan sprookjes die blijven duren.

Het is het bewijs dat zelfs wat geveld wordt, kan blijven bestaan — als men het maar met liefde en verbeelding benadert.

 

ju